ای خدا تا کی همیشه در غمی         

                                      تا به کی در فکر آزادی همی
 تا به کی در حسرت یک دلخوشی         

                                      تا به کی در زجر بی پولی همی
 کس که حتی در عدالت شک نداشت                     

                                      در بزرگی و کرامت شک نداشت  
  پس چرا من در غم و او در خوشی       

                                      پس چرا او در صفا من ناخوشی
  ما که حتی کم ز او هم نیستیم          

                                      در جلال و در ادب ما بیستیم
 شاید او محبوب تر در پیش توست         

                                      شاید او محسوس تر از ما به توست 

شاید او یک مومن و یک پا به جاست        

                                     شاید او یک مخلص و یک بی ریا ست                                  من  ز حال دیگری بد نیستم          

                                      او چرا در دلخوشی من نیستم
مور حتی زجری از ما ها ندید          

                                     از محبت های ما گلها دمید                                                  در همه اقدام خوش ما پا به پیش            

                                   ما جلوتر از همه حتی ز خویش
 ما همه یک مومن ویک پا به جا            

                                    ما همه یک مخلص و یک بی ریا                                                باز هم قصه ز اول شد شروع          

                                 پس چرا او در غروب و من طلوع                                                    در بهارش دور دنیا در دو روز            

                                 در خوشی هم درد و غم هایم به روز
 در همه ابعاد ما افضل به او             

                                در همه افکار ما اشرف به او
  باز اما یک تفاوت شد عیان        

                                           او همیشه در جلو ما در پسان
  دیگر این افکار کافی ای پسر        

                                       این تفاوت شد مشخص  ای پسر                                         ما همیشه در خیال یک مهم             

                                     در همه اعمال ما آن یک مهم
 این مهم  چیزی نباشد جز حلال       

                                       این نباشد در عیان را یک خیال
  او به فکر زندگی در این جهان         

                                     ما به فکر دلخوشی در یک زمان
  با همه درد سر ریز و درشت           

                                    باز هم رازی به روزی باز خوش